Waar Cognac noordelijk ligt van Bordeaux, ligt Armagnac zuidoostelijk van Bordeaux. Beide liggen in de regio Nouvelle Aquitaine maar zijn zo’n driehonderd kilometer van elkaar verwijderd. In beide gevallen betreft het ‘brandewijn’, gestookt uit witte wijn. In beide regio’s heerst de ugni blanc-druif (cognac zelfs bijna 97%) maar in Armagnac aangevuld met folle blanche, colombard en baco.
De cognacproductie is grotendeels in handen is van vier grote huizen die een groot gedeelte van hun totale productie exporteren, blijft armagnac tenminste voor de helft in Frankrijk. Het wordt gezien als het meest artisanale product, ook omdat de productie in handen is van veel kleine (familie)huizen. Cognac ondergaat twee distilleergangen tot 70% alcohol; Armagnac slechts één met een distillaat van 55% als resultaat. Waar de basiswijn voor cognacproductie mager en zuur is, is die van de Gascogne waar armagnac van wordt gemaakt veelal prima te drinken. In Frankrijk wordt beweerd dat één dagelijks glas Armagnac je leven tot wel vijf jaar kan verlengen; een claim die tegenwoordig tot fel protest van gezondheidsfanatici zou leiden.
Pierre Laberdolive geldt in kennerskringen als de topman terplaatse waarover met groot respect wordt gesproken. Zijn basis-armagnacs van twaalf en twintig jaar oud zijn al indrukwekkend, maar nog veel meer leunt zijn reputatie op de omvangrijke collectie ‘millésime’ Armagnacs, van één enkel oogstjaar dus. Teruggaand tot 1923, nu honderd jaar oud.
Armagnac wordt gezien als het meest authentieke distillaat, want het is zo’n tweehonderd jaar ouder dan Cognac. Waar cognac uit zes subzones kan komen, zijn dat er in Armagnac slechts drie: Bas Armagnac, Haut Armagnac en Tanérèze. Laberdolive huist in de ‘Eco Museum’ La Bastide d’Armagnac.
